DEPREM İZLENİMLERİM (Muhammed Enes Özan)

27 Şubat 2023 pazartesi.
Depremin 21. günü Van il Müftülüğü koordinesinde Gevaş tan 12 kişilik TDV gönüllüsü ile deprem bölgesine intikal ettik. 5 gün boyunca Adıyaman kent merkezinde özellikle “”Kayalık çadır kente 4-6 yaş çocuklarlar için çadır ve depremzedeler için çadır mescidini kurduk.
Gölcük depremini yaşamış biri olarak , daha önce böyle bir afet görmediğimi belirteyim.

Dünyada yaşanmış en büyük felaketlerden birinin yaşandığı aşikar. Peş peşe ve aynı bölgede yaşanan iki deprem hem yüzeye çok yakın, hem çok şiddetli, hemde uzun sürmesi nedeniyle yıkıcı etkisi çok fazla olmuş.
Bölgedeki yetişmiş kurtarma uzmanı ya yaralı veya vefat etmiş . Bölgedeki mülkü amirler, belediye başkanları, belediye meclis üyeleri, muhtarlar, yöneticiler, işçi, memur, özel sektör vs. hepsi depremzede. Ya kendisi ya ailesi, yakınları enkaz altında kalarak vefat etmiş.
Kurtarma ekiplerinin bölgeye ulaşıp çalışması bir iki gün sürmüş. Bu arada bölgede bulunan yüzlerce iş makinesinin binlerce enkaza müdahalesi zaman alıyor. Ama şükür hemen ikinci günden itibaren tüm enkazların başında kurtarma personeli ve iş makineleri yoğun bir çaba vermeye başlamış.
AFAD, Türkiye Diyanet Vakfı, Kızılay, gibi yardım kuruluş ve iş dünyası STK’ları, hemşehri dernekleri ve vakıfları, iş adamları, duyarlı vatandaşlarımız canla başla hala çalışıyor. Her biri depremzedelere dokunmak ve can yaşatmak için emek ve uğraş veriyor.

Tüm depremzedelerin herşeyden şeyden önce morale motivasyona ihtiyacı var. Akraba ve yakın arkadaşlarını kaybetmiş depremzede kardeşlerimizle fırsat buldukça hasbihal ettik.
Alperen adında ki depremzede kardeşimizin;
” annem vardı, fakat o an, oda çaresizdi; babam var ama artık kendine bile yetersizdi; Hanımla biriktirdiğimiz bir miktar para vardı. Ev almaya yetmediği için bir gün evvelinden anneyide alıp Hac”a gitmeye karar vermiştik. O an hiç bir hayalin anlamı yoktu.
Daha önce Gölcük depremini yaşamış biri olarak Alperen kardeşimizi rahatlatmak için araya girdim.
Tamam, artık kurtulduk dediğin an neydi diye sordum?
Askerimizi görünce. Tamam devletimiz artık gelmiş, kurtulduk deyiverince, gözlerindeki mutluluk görülmeye değerdi.
Duygularını o kadar berrak ve samimi anlatıyordu ki. Hocam hepimiz tövbe ve istiğfar etmeliyiz. En çokta önyargılarımızdan. ”Ben, iç-içe yaşadığımız çoğu etnik gruplara selam bile vermiyordum. O gece bizim için depremden kısa bir süre sonra Urfa’dan, Van”dan v.s illerden kalkıp gelenleri gördüm. Bu insanlar bizim için gelmişlerdi. Ses duyulan enkazlara tereddütsüz müdahale ediyorlardı. Ümmet olmak böyle bir şeymiş. O gece ümmet ne demektir anladım.
Nasip olursa tekrar deprem bölgesine kardeşlerimizin yanında olmayı çok istiyorum

Gün birlik ve beraberlik günüdür. Selam ve dua ile.