‘SİYASİ NANKÖRLÜK’

Günün birinde Kılıçdaroğlu’na acıyacağım aklımın ucundan bile geçmezdi.

Ağzını açan saydırıyor. Konuşma fırsatı bulan döktürüyor. En karlı çıkan küçüklerin ‘siyasetin büyükleri’ psikolojisiyle sağdan soldan Kılıçdaroğlu’na vurdukları kroşeler yetmez gibi kurdun içindeki yeni yetmelerin cakası da ‘Çakallar Puslu Havayı Sever’ filmindeki ‘distopik’ ruhu hatırlatıyor.

Kılıçdaroğlu’nun işe yaramazlığına, ihanetine, siyaseti rezil etmesine, yaptığı hesaplarla bulunduğu yeri kesinlikle batıracağına itiraz etmiyorum. İtirazım, Kılıçdaroğlu’ndan  daha fazla işe yaramayanların, Kılıçdaroğlu’nun kuyruğunda soluklananların, onunla siyasi itibarını koruyanların hatta meclise vekil sokanların kestiği rajondur.

Kılıçdaroğlu FETÖ’nün kaset operasyonuyla geldi, doğrudur. Kılıçdaroğlu Türkiye’nin kazanımlarını kendine kurban edecek projeler açıktı, doğrudur. Kılıçdaroğlu Türkiye’nin kazanımlarını bir çırpıda salıverecekti, doğrudur. Diğer bir doğruda “en  büyük pişmanlığım” diyende  “CHP son çarem” diyende “CHP tek başına seçim kazanamaz” diyende, Kılıçdaroğlu’nun liderliğini kabul etmemdi mi?

Adama sormazlar mı? Mademki son çarendi, öyleyse Kılıçdaroğlu liderliğinde ne diye seçime girdin? Tek başına seçim kazanamayacak Kılıçdaroğlu’nu niye öve öve bitiremediniz? Bir aslan edasıyla ‘kumar masasını’ tekmeledikten sonra bir kedi kadar uyumlu ne diye geri döndünüz?

İşin aslı şu, ‘arkadaşın resmi’ ‘yoldaşın karakteridir. Kazayra  seçim kazanılmış olsaydı, Cumhurbaşkanı yardımcısı olarak Kılıçdaroğlu’nun altında kalacakların bu günkü konuşmaları, yorumları ve değerledirmeleri ‘cacığın tadını’ bozuyor.

Siyasette ‘ihaneti’ alışkanlık haline getirenler, kendilerine paye kazandıranlara dün yar olmadıkları gibi bu günde kazandıranlara yaren olmayacaklardır.